Na 2 weken de King and Queen of the castle hebben we nu een wat compacter ‘huis’. Op zo’n 8 vierkante meter bevindt zich momenteel alles. Dan heb ik het nog niet over een toilet en een douche, die hebben we nl niet meer… Geen zorgen, daar betalen we tegenwoordig voor en ook het schoonmaken van ons nieuwe kasteel hebben we geen schoonmaakster meer voor nodig. Vanuit de slaapkamer kunnen we liggend een wijntje uit de koelkast halen, koken, schoonmaken, de keuken opruimen en tegelijkertijd óók nog de woonkamer stofzuigen. We maken het onszelf gemakkelijk tijdens onze ‘vakantie’…. Op 22 februari hebben we Rarotonga verlaten en op 23 februari, we hadden één dag verlies omdat we door de internationale tijdsbarrière vlogen, zijn we via Auckland in Christchurch aangekomen. Fantastische stad! Het deed ons allebei denken aan Breda; dat zegt genoeg… Temperatuur was nog steeds boven de 25 graden dus het duurde niet zo heel lang voor we, geïntegreerd en wel, met een Nieuw Zeeland’s biertje op het terras zaten. Onze belangrijkste opdracht in deze dagen was het regelen van een nieuw ‘huis’, of eig bestaand huis, waar we de komende 5 weken konden ‘wonen’. Na heel wat offices bezocht te hebben waren we eruit… Wicked Campers!
25 februari zijn we in onze Tiger-van richting Akaroa gereden. Ed, onze boat-driver bracht ons daarna bij de Hector Dolphin’s en de zeehondjes. We vragen ons nog steeds af hoe het toch kan dat die dolfijnen alleen zwemmen op de plaatsen waar je alleen kunt komen door betaling.. Bij het wakker worden de volgende ochtend hadden we ’plotseling’ een deuk in onze Tiger-van…?! Ondertussen hebben we een schadebedrijf bezocht. Hopelijk ziet de Wicked-meneer in Auckland het niet…
Vanaf Akaroa via Lake Tekapo naar Mount Cook, hoogste punt van NZ. Fantastische wandeling gemaakt waarin Rogier z’n angst heeft overwonnen.. Chapeau! J
De Mount Cook verlaten en via Twizel, Omarama, Kurow naar Oamaru. Onderweg op de Benmore Dam gestopt, erg indrukwekkend. Dit is de grootste dam in NZ. Ook de Church of the Good Shepherd hebben we bezocht, deze kerk is gebouwd met stenen die gevonden zijn in een omgeving van 5 km rond de plaats waar de kerk staat. Bijzonder!
Vanaf 9 pm maken de zeehondjes in Oamaru plaats voor de yellow-eyed pinguins op het strand en stonden we dus vooraan om deze kleine beestjes te bewonderen. Eig zouden ze de yellow-eyebrow penguin moeten heten. Dat geeft meer weer hoe ze eruit zien…
De volgende dag bevonden we ons nog een stukje zuidelijker richting Dunedin en Portobello. Onderweg het Larnach Castle bezocht, NZ enige kasteel en Harrington Point, waar de albatros leeft. Gek genoeg alleen achter een schermpje waar je $ 24 pp voor moet betalen. Ws hebben ze nog niet door dat die beestjes (of eig; beesten) een stukje moeten vliegen voordat ze bij dat schermpje aankomen…. Dáár stonden wij!
Bij de friettent die een Award heeft gewonnen voor z’n beste frietjes hebben we ons avondeten genuttigd om vervolgens vanaf 7 pm klaar te staan voor de blue penguin die zou arriveren. Ze hadden ons echter niet verteld dat deze pas komen als je geen hand meer voor ogen ziet en de flits van je camera niet mag gebruiken…. Gelukkig was onze dierenvriend Rogier al eerder bij het holletje van een baby-blue-pinguin terecht gekomen, die hebben we wél met flits op de foto gezet, waardoor die nu ws niets meer ziet…. Na een tukje gedaan te hebben met een zeehond hebben we om 9.30 pm maar besloten om terug te gaan naar ons huis. De volgende dag vroeg hadden we een ontbijt als nooit tevoren: fresh oysters! De 1e vangst van het jaar in het meest zuidelijke puntje van NZ; Bluff. Vanaf Bluff doorgereden naar Manapouri, het doel was Te Anau maar 24-uurs benzinepompen kennen ze hier nog niet… Gelukkig waren we goed geïnformeerd voor de trip naar Milford Sound, middenin de fjorden van NZ, hier bevinden zich nl ook geen benzinepompen. Ons ‘huis’ kon de heen- en terugweg net aan. Milford Sound was wel het mooiste stukje NZ, aldus de kiwi’s zelf. Rated nr. 1 op de must-do’s van de kiwi’s. De cruise was dan ook overweldigend.
Vanaf Milford Sound via Kingston gereden, en de volgende dag naar Queenstown, the adventure city of NZ. De lucht vol met skydivers, jetboats op het water en bungee-jumpers op de brug, genoeg te doen dus voor mensen zonder hoogtevrees… Op Rogier’s verzoek na een daagje doorgereden naar Bannockburn “The desert city”, in het midden van het pinot noir gebied van NZ. Met hoogtevrees is het daar beter vertoeven. Na de eerste winetasting zagen we de terugweg al niet meer zitten (lopend!). Gelukkig waren er meerdere vineyards waar we nog even konden ‘aanleggen’…. Zélfs 5 minuten voor sluitingstijd waren we méér dan welkom. Gezellige mensen toch, die Dutch guys (vind je het gek na 5 winetastings?)….
Voor de zekerheid zijn we in Bannockburn (vlakbij Cromwell) ook even blijven ‘hangen’. Het zou tenslotte zonde zijn als we de ene vineyard wél hadden bezocht en de andere niet… Ondertussen kennen we ze allemaal, van voor naar achter, én terug. We weten wat ze gebruiken als vogelverschrikkers en kunnen zelfs de pinot gris van de pinot noir onderscheiden….
Op naar de Westkust! Met een ‘huis’ vol wijn….
